Seksueel misbruik in de kerk
Het transcript van de Danneels Tapes werd sinds de publicatie van bovenstaand artikel in Humo tot op 15 augustus 2014, door 1325 lezers aangeklikt.
Tagarchief: Vangheluwe
Humo en de Danneels Tapes: Christine Mussche legt uit hoe het met ons allen gaat.
Reacties uitgeschakeld voor Humo en de Danneels Tapes: Christine Mussche legt uit hoe het met ons allen gaat.
Opgeslagen onder Interviews
Capiau en Vangheluwe zouden samen moeten gaan wandelen, dezelfde taal spreken ze al
De Morgen – Opinie – 21/6/2012
Waar Walter Capiau vandaag aan de kust leeft, is bekend. Wandelingen langs het strand, goede herinneringen aan zijn uitzendingen en hoe graag de mensen hem vroeger hadden, ongelooflijk hoe vrolijk hij door het leven gaat.
Of ging. Want zijn leven is niet langer het leven dat hij decennialang in schijn heeft kunnen genieten. Late bekentenissen wegen altijd zwaarder, brengen plots herinneringen naar boven over hoe daders van seksueel misbruik meesters waren in het verstoppen, onderdrukken, negeren en vooral minimaliseren achter concepten zoals ‘tijdsgeesten’ die anders lagen.
Het is opvallend dat nergens melding wordt gemaakt van waar de ‘godsdienstleraar’ Capiau heeft lesgegeven, noch bij welke scoutsgroep hij actief was toen het misbruik plaatsvond. Nogal wat Oost-Vlamingen weten wel beter.
Niet de Katholieke Universiteit Leuven. In 2008 verscheen het dossier: ‘Bekende godsdienstwetenschappers’ waarin bekende Vlamingen uit hun nest werden bewierookt:
“Walter Capiau en Willem Vermandere hebben het katholieke Vlaanderen van de jaren ’50 nog van binnenuit gekend. Beiden startten een priesteropleiding, om enkele jaren later te ontdekken dat hun toekomst elders lag. Beiden volgden ze een opleiding aan de Reep in Gent, werden godsdienstleraar en trokken ontgoocheld de schoolpoort achter zich dicht. Walter Capiau vond zijn weg als entertainer en beleefde intens persoonlijk de veranderingen die Vlaanderen de laatste halve eeuw heeft doorgemaakt (…) In de stroom van het leven die soms heel snel kan gaan, heeft hij zich echter steeds in-gebed gevoeld.”
Bij elke nieuwe bekentenis van daders kruipen slachtoffers in een hoek. Dit is pure zelfverdediging. De herkenning is te groot, dit soort nieuws komt nooit rustig aan. Vooral niet de manier waarop Capiaus woordgebruik bangelijk aansluit bij dat van Vangheluwe. “Ik wist toen niet beter”, “een van mijn slachtoffers heeft me vergeven”, het was allemaal niet zo erg, destijds, taboe, andere tijden.
Dat de niet misbruikte mens terugschrikt voor de bekentenissen van Walter Capiau is normaal. Hij zat verdomme bijna elke avond naast hen in de sofa voor de televisie. Hij was deel van het gezin.
Dat seksueel misbruikte mensen hem zo snel mogelijk uit hun oude sofa willen, uit hun gedachten en stilletjes buiten gaan kotsen tot het over is, mag niemand verwonderen. Capiau heeft slachtoffers gemaakt en leeft in alle rust aan de kust, beschermd door verjaring.
Vangheluwe heeft verschillende slachtoffers gemaakt, maar wordt beschermd door verjaring.
Ze zouden samen eens moeten gaan wandelen, dezelfde taal spreken ze al.
En dat ze dan blijven waar ze zijn. Want niemand zit nog op hen te wachten. Capiau kan rustig het klooster bellen, hij zou niet de enige Belg zijn die daar opvang geniet.
Reacties uitgeschakeld voor Capiau en Vangheluwe zouden samen moeten gaan wandelen, dezelfde taal spreken ze al
Opgeslagen onder De Morgen
De Troy treedt terug: de aankondiging van een voorspelde moord
Apache Newslab – Opinie, 21/3/2012
Eigenlijk weten we met zijn allen alles. Er zijn geen geheimen meer, noch verdoken agenda’s, noch manipulaties, noch juridische spelletjes. Feiten zijn feiten. ‘Operatie Kelk’, aanvankelijk bedoeld om te proberen te achterhalen of en hoe geestelijke oversten van dit land met gevallen van seksueel misbruik binnen de kerk zijn omgegaan, heeft zelfs op Wikipedia haar eigen lemma.
Daarin wordt geprobeerd uit te leggen hoe alles verlopen is en waarom. De feiten zijn gekend en tot vervelens toe herhaald, in dezelfde media, door dezelfde journalisten, met dezelfde achtergrondinformatie en zelfs dezelfde woorden.
Operatie Kelk is een machtsstrijd zoals die alleen tussen kerk en justitie kan worden uitgevochten. Een onvergelijkbaar voorbeeld van hoe clerus met vrouwe Justitia omgaat, en omgekeerd natuurlijk ook. Charme is wederzijds. De kerk, in dit dossier kardinaal Danneels en zijn advocaat Keuleneer. En justitie, volledig gemediatiseerd in onderzoeksrechter De Troy en zijn spectaculaire optreden.
Loge en kruis
Het zou om waarheid moeten gaan. Maar zoals we ondertussen weten is waarheid voor de ene niet noodzakelijk waarheid voor de andere. Dus waar gaat het nu uiteindelijk echt over? Is het zoals het populistisch nogal uitdrukkelijk wordt naar voor gebracht de strijd tussen de loge en het kruis? Of is het eerder een gevecht tussen advocaat en onderzoeksrechter. Of zou het een spelletje kunnen zijn tussen Kardinaal Danneels en Klein Pierke, waarbij Klein Pierke spijtig genoeg duizenden mensen zijn, zoals u en ik, waarvan echter een deel heeft meegemaakt wat u nooit zou meegemaakt willen hebben? Het zou om waarheid moeten gaan. En geloof me, niemand die voorzichtiger met waarheid omgaat dan ik.
Onderzoeksrechter De Troy was ernaar op zoek. Naar de kiem in het kluwen dat de katholieke verantwoordelijken van ons land verborgen wensten te houden. Iets wat vandaag al lang niet meer te verbergen is. Het rapport Adriaenssens in België, het rapport Deetman in Nederland, de rapporten in Ierland over het bisdom Dublin, Ferns, Tuam, Cloyne, Raphoe, Limerick, de onderzoeksdaden in Polen, Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland, om nog maar te zwijgen over de rapporten en rechtszaken in de VS en Australië, de veroordelingen in Canada en Nieuw-Zeeland.
De Troy was in België op zoek naar iets wat ondertussen wereldwijd bekend is: de katholieke kerk heeft zich mondiaal schuldig gemaakt aan:
- het verzwijgen van seksueel misbruik binnen haar instellingen
- het binnenskamers houden van wat over de daders was geweten
- het niet aangeven van seksuele delicten en ander onverantwoord machtsmisbruik aan het gerecht
- het verplaatsen van daders naar nieuwe biotopen waar ze rustig konden doorgaan met hun perverse handelingen
- het systematisch ontkennen dat er een fundamenteel probleem bestond dat indruiste tegen de mensenrechten
- het bewust en gewild beschermen en verdedigen van het imago van het eigen instituut en de geestelijken die door het instituut werden aangesteld
Collaboratie
De Troy was in België op zoek naar de nieuwe vorm van verwerpelijke collaboratie. Kerkjurist Rik Torfs schreef in zijn boek ‘Wie gaat er dan de wereld redden?’:
Het merkwaardige, en misschien ook wel verschrikkelijke, van collaboratie is dat je niets hoeft te doen om vreselijk in de fout te gaan. Gewoon meedoen, uitvoeren, gehoorzaam zijn tot in het kleinste detail, is voldoende. De collaborateur (…) glijdt geruisloos de criminaliteit binnen door niets te doen. (…) Wie niet wil collaboreren, en tegelijk de moed mist om zich te verzetten, kan natuurlijk naar vluchtwegen op zoek gaan. Maar dat is nu juist het probleem: vluchten, het opzoeken van de luwte, het kiezen voor strikte neutraliteit, het bewust niet willen weten, is een houding die mogelijk door de beugel kan in een democratische samenleving in vredestijd, maar niet op momenten van wreedheid en schending van alles wat menselijk is. (…) Vanaf wanneer wordt het niet weten schuldig, wordt het collaboratie?
Niet elk doel heiligt alle middelen, dat beseffen we met zijn allen ondertussen ook. De kerk echter gebruikte alle middelen om ervoor te zorgen dat het blazoen van haar instellingen en vertegenwoordigers niet zou worden besmeurd. Verzwijgen, verstoppen, verplaatsen, ontkennen, relativeren en vooral niet toegeven. Ze ging zelfs zo ver om, in het midden van het losbreken van de schande, diegenen aan te vallen die de schande aan het licht wilden brengen. De collaborateur in de aanval.
Danneels
Dat niet elk doel elk middel heiligt weten we inmiddels al sinds onderzoeksrechter De Troy in vraag werd gesteld: was de inzet van zijn inbeslagnames in verhouding tot zijn doel? Daarom draait deze hele juridische hetze rond Operatie Kelk. Over niets meer noch minder.
Maar het doel van zijn operatie was niets meer noch minder dan waarheid. Zijn doel was om het verzwijgen, verstoppen, verplaatsen, ontkennen, relativeren en vooral niet toegeven bloot te leggen. Of de acties die hij ondernomen heeft om zijn doel te bereiken in verhouding stonden tot dit doel kan niet langer ter discussie staan. Want er is nog altijd een verschil tussen methode en doel. Zelfs als De Troy een foute methode zou gevolgd hebben om zijn doel te bereiken, is er iemand in onze samenleving die niet de waarheid zou willen kennen die hij geprobeerd heeft bloot te leggen? Is er iemand, behalve Kardinaal Danneels en zijn advocaat, die vandaag open en bloot durft te beweren dat de kerkelijke overheden in België niets verborgen hebben, niets ontkend of verstopt hebben? Is er iemand die durft te beweren dat onderzoeksrechter De Troy geen redenen genoeg had om na te gaan hoe de kerk precies is omgegaan met de ontelbare slachtoffers waarvan ook hij de verhalen heeft gelezen? Is er iemand die in dit specifiek geval methode laat primeren op waarheid?
Mea culpa
Als het dan uiteindelijk zuiver over de ‘methode’ gaat, dan kunnen we allemaal van mening verschillen. Ik had ook liever gehad dat mijn aangifte die bij de Commissie Adriaenssens in vertrouwen werd afgeleverd, niet in beslag zou genomen worden waardoor de Commissie niet anders kon dan ophouden te bestaan.
Maar ik ben groot genoeg om ook toe te geven dat het werk van De Troy en zijn team de enige basis was om waarheid omtrent het schuldig verzuim van de kerkelijke oversten aan te tonen. Waardoor de slachtoffers eindelijk het ‘mea culpa’ zouden krijgen waarop ze recht hebben.
Justitie zou over mensen moeten gaan, niet over lettertjes of methode. Maar vandaag gaat justitie over methode, niet over waarheid. En ik gebruikte bewust nergens “de waarheid”, maar “waarheid”. Dat heb ik nog altijd aan de Jezuïeten te danken.
Reacties uitgeschakeld voor De Troy treedt terug: de aankondiging van een voorspelde moord
Opgeslagen onder Apache Medialab
Roel Verschueren 