International sexual abuse monitor wordt niet langer bijgewerkt

NewMonitor

In 2010, kort nadat in België de bom losbarstte rond ex-Bischop Van Gheluwe, werd de International sexual abuse Monitor opgestart op initiatief van journalist Roel Verschueren. Deze website, gebaseerd op RSS-newsfeeds van de internationale pers, gaf live een overzicht van wat in vele Europese landen en de USA gaande was op het vlak van seksueel misbruik binnen de kerk.

Hoewel in België de discussie, ook weer de jongste weken, zeer hevig doorgaat, is de berichtgeving uit het buitenland schaarser geworden. De redenen hiervoor zijn eenvoudig: er is zowel bij het publiek als bij de pers een soort verzadiging opgetreden omtrent het onderwerp, en de samenleving gaat er – deels terecht – van uit, dat heel wat slachtoffers de weg hebben gevonden naar zowel de arbitragecommissie als de meldpunten in de bisdommen.

Niettegenstaande het hele debat omtrent schuldig verzuim van kerkoversten en oversten van Orden nog maar in de stijgbeugels staat, en in april 2015 een eerste ernstig resultaat werd geboekt voor de rechtbank van Namen, waar Aartsbisschop Léonard voor schuldig verzuim werd veroordeeld in het dossier van Joëlle Devillet, viel deze week de beslissing de News Monitor niet meer bij te werken.

Wat wel toegankelijk blijft is het immense archief dat over jaren werd opgebouwd. Dit is uitsluitend toegankelijk via deze onderstaande links:

  1. Bibliography sexual abuse: news, columns, reports

  2. Bibliography sexual abuse: documentaries and movies

  3. Bibliography sexual abuse: books

  4. Bibliography sexual abuse: audio-visual/TV

De meest recente gebeurtenissen op het vlak van seksueel misbruik zijn voortaan te vinden op:

http://www.bishop-accountability.org/AbuseTracker/

Met dank aan alle ontelbare ‘volgers’. Tijdens de topdagen meer dan 4000 per dag.

Met vriendelijke groeten,

Roel Verschueren

Reacties uitgeschakeld voor International sexual abuse monitor wordt niet langer bijgewerkt

Opgeslagen onder Essays

Na tien jaar, de strijd om de Oostenrijkse kerstboom gewonnen.

imagesHet heeft wel iets, vinden alle Oostenrijkers sinds decennia: de mystiek om de kerstboom die plichtsgetrouw niet later, maar ook niet vroeger dan op 24 december in de huiskamer belandt. De traditie wilt, dat op de dag voor Kerstmis, vader en kinderen het huis verlaten, liefst zo rond een uur of drie in de namiddag, en in wind en weer buiten blijven tot om een uur of zes het klokje luidt. En de ouders samen met de kinderen – uiteraard volledig verrast – een compleet opgesmukte kerstboom vinden.

Zo maar, plots uit het niets, in de woonkamer en met aangestoken kaarsen en pakjes eronder, alsof die er altijd gelegen hebben.
Muziek speelt op de achtergrond, verwondering alom, vader drinkt zijn eerste schnaps om zich van de drie stresserende uren te bevrijden, want de kinderen waren het liefst na 10 minuten al terug naar huis. Ze weten immers dat het kindje Jezus komt. In Gent komt de kerstman met de geschenken, en ligt het kindje Jezus dan plots in de kribbe, in Wenen komt het kindje Jezus en brengt alle geschenken mee. Met fel verlichtte kerstboom met echte kaarsen erop en eraan, voor minder komt het niet voorbij.
Tien jaren heb ik gevochten, geargumenteerd met woorden zoals tijdswinst, minder stress, samen de kerstboom versieren met de kinderen, samenzijn, en voor wie dan toch in iets wilt geloven, laat wie dan ook maar de geschenken brengen en onder de boom leggen, het moet niet alles op de schouders van het kindje Jezus vallen, we kunnen de kerstman of wie dan ook een handje toesteken, en de vader ontlasten van drie uur pure stress.
Na negen jaar kwam het verlossend woord: “doen we het dit jaar maar op zijn Vlaams.”
Dus waren we vandaag al op de Naschmarkt, waar de mooiste bomen in de aanbieding stonden, en sleepten met zijn vieren onze kerstboom naar huis.
Een zonnige zondag, sneeuw noch koude te bespeuren, boom past perfect onder het 3,6 meter hoge plafond van het appartement, we zijn er klaar voor om vier dagen voor kerst, samen met de kinderen de “Vlaamse” boom te versieren, zodat we het de komende dagen wat rustiger hebben.
Het is zondag. Eerst de lampjes. Dan de meest verschrikkelijke en verscheidene ballen, sterren, poppetjes, dieren, eigengemaakte engeltjes.
Geen lampjes dus. Niet één van de vier compleet door eenander geraakte lange groene strengen met breekbare kleine lichtjes was bereid om de kerst van 2014 te verlichten. Hoe hadden we vorig jaar de boel zo kunnen afbreken? Afbreken gaat sneller dan opbouwen, maar toch. Waren we te enthousiast over het feit dat de eindejaarsperiode eindelijk voorbij was? Heeft iemand ergens een verkeerde stap gezet, en gedaan alsof niets was gebeurd, en de lange koord met lampen gewoon opgerold in de hoop dat het nooit nog kerst zou worden?
Het werd dan uiteindelijk toch nog een dag later vooraleer de “Vlaamse” boom in alle glorie de huiskamer verlichtte.
Want vandaag branden de lichtjes, en dus de boom, en zongen we samen met de kinderen al de eerste liedjes die ze op school hebben geleerd.
Gewonnen!!! Twee dagen voor kerst. Met volledige instemming van Oostenrijkse moeder en kinderen.
Vrienden begrijpen de drang niet, het verbreken van een gesloten onaantastbaar Oostenrijks gebruik.
Of beter nog: mijn mannelijke vrienden begrijpen niet waarom ik op 24 december tussen drie en zes niet verkleumd in de kou zal staan, naast hen en desolate schommels op een speelplaats waar niemand wil zijn. Want ik zal thuis zijn, in de warmte van de woning, spelletjes spelen met mijn kinderen in de keuken, tot het belletje kinkt om zes, als teken dat de boom volledig klaar is om ontdekt te worden, met geschenken klaar om uit te pakken.
Tien jaren heeft het geduurd, tot ik in staat was om ervoor te zorgen dat onze manier om kerst voor te bereiden, een waardevol alternatief is tegen de Oostenrijkse stress.
Mijn kerst kan niet meer stuk!
Fijne dagen, met of zonder boom

Reacties uitgeschakeld voor Na tien jaar, de strijd om de Oostenrijkse kerstboom gewonnen.

Opgeslagen onder Essays

Museumsdepots. Inside the Museum Storage

Van Weens sterfotograaf Stefan Olàh verschijnt op 16 oktober een wel heel bijzonder boek.

“Inside the Museum Storage” toont in 190 pagina’s de verborgen schatten in de kelders en bunkers van 27 gerenommeerde Oostenrijkse musea. “Negentig procent van het openbaar kunstbezit van ons land ligt opgeslagen in museumdepots, en dus onttrokken aan het publiek. Dat weet bijna niemand, de depots zijn verborgen plaatsen,” schrijft Olàh in zijn boek.

Wat daar zo allemaal verborgen ligt, brengt Olàh door middel van 100 zorgvuldig uitgezochte beelden tot leven.

© Stefan Olàh

© Stefan Olàh

De fotograaf is daarmee niet aan zijn proefstuk toe. Hij vereeuwigde over de jaren ondertussen verdwenen benzinestations in de stad Wenen (Zechsundzwanzig Wiener Tankstellen), verzamelde unieke beelden van 95 geklasseerde “Würstelstände” in een bestseller, en publiceerde een selectie van vergeten architecturale juweeltjes in “Österreichische Architektur der Fünfziger Jahre”.

In “Museumsdepots”  worden essays opgenomen van 10 bekende Oostenrijkers, die elk hun eigen kijk geven op wat in depots over het hele land verborgen blijft voor het publiek, en hoe Stefan Olàh deze verzamelingen benaderd heeft. Hij fotografeerde in bunkers, opslagplaatsen in havens, industriële depots, een voormalig hospitaal, historische wijnkelders, zolders, een kathedraal, een fort, een voormalig veilinghuis, een schuur, en zelfs in een oude bioscoop. Belangrijk voor de fotograaf was dat zijn beelden voor zichzelf zouden spreken, zonder de toeschouwer te belasten met het verhaal achter het beeld. Hij ensceneerde geen enkel onderwerp, verplaatste geen voorwerpen, gebruikte alleen het aanwezige licht en een Linhof Technika 4 x 5 inch op een driepoot.

Uitgegeven bij Anton Pustet Verlag, 192 bladzijden, 23,5 x 28 cm, Hardcover met wikkel, € 39

ISBN 978-3-7025-0766-4

Foto’s van Stefan Olàh, Senior Artist aan de Universität für angewandte Kunst in Wenen (www.olah.at)

Tekst en medewerking van Martina Griesser-Stermscheg, curator van het Technisch Museum in Wenen

Reacties uitgeschakeld voor Museumsdepots. Inside the Museum Storage

Opgeslagen onder Essays

Spinnen ABC

Van mijn goede Weense vriendin Liz Pompe verscheen bij de Zwitserse uitgeverij Orell Füssli Verlag, haar eerste kinderboek.

SpinnenABC
Das Spinnen ABC

Auteur en illustraties: Liz Pompe

Verschijnt Oktober 2014

Nederlands van Roel Verschueren

Engels van Sarah Verschueren

Ze zijn moedig, gemeen of ook heel braaf. Ze houden van film, rijden motor of beschilderen het toilet.

Van dappere Annabel tot de oude heer Zuiderkruis, stoeien de gekste spinnen door het ABC.

Reacties uitgeschakeld voor Spinnen ABC

Opgeslagen onder Boeken

Humo en de Danneels Tapes: Christine Mussche legt uit hoe het met ons allen gaat.

Dinsdag 12 augustus in Humo

Seksueel misbruik in de kerk

Seksueel misbruik in de kerk

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het transcript van de Danneels Tapes werd sinds de publicatie van bovenstaand artikel in Humo tot op 15 augustus 2014, door 1325 lezers aangeklikt.

Reacties uitgeschakeld voor Humo en de Danneels Tapes: Christine Mussche legt uit hoe het met ons allen gaat.

Opgeslagen onder Interviews

Nieuw: “de ongevraagde gast” • verschenen bij uitgeverij Kramat

Roel Verschueren

Henri.
Ongevraagd, ongepland, ongewenst valt een vader het leven van zijn dochter binnen. Hoewel totaal van haar afhankelijk, sloopt hij vlijmscherp en met precisie haar ‚zijn’ en dat van haar medebewoners. Henri’s aanval is zijn enige verdediging.

Sofie.
Schijnbaar losgekomen van haar familiaal verleden wordt zij en haar dochter Mattea onverwacht met de donkere geschiedenis van een hoogst onhandelbaar familie-opperhoofd geconfronteerd. Eeuwig op zoek naar harmonie en uitgerust met de kwaliteiten van een duikelaar, probeert ze alles om de onmogelijke spagaat te sluiten.

Een huis.
Draaischijf zowel als getuige van de grote en kleine kanten van het leven, een leven dat veel ouder is dan haar bewoners. Een oud maar statig meerfamiliehuis als kleinste spiegel van de samenleving, waarin een eng samenspel tussen de leden van de woongemeenschap centraal staat.

Vanaf 20 februari in de boekhandel.

“Meeslepend en indringend, een sterke roman en plot, een literaire verademing. ‘de ongevraagde gast’ heeft alles wat een uitzonderlijk boek moet hebben.”
Wim Urgel – Uitgever Kramat

Meer…

Reacties uitgeschakeld voor Nieuw: “de ongevraagde gast” • verschenen bij uitgeverij Kramat

Opgeslagen onder Boeken

Authors for Peace and Writers against Mass Surveillance wishing you Merry Christmas

1 reactie

Opgeslagen onder Essays

Literaire wereld uit bezorgdheid over gebrek aan privacy

Alles helpt, tenzij we onverschillig worden.
En wie onverschillig wordt, heeft niets meer te vertellen, laat staan te schrijven.

Roel Verschueren, 10/12/13

Writers Against Mass Surveillance
De grootschalige spionagepraktijken die Edward Snowden aan het licht bracht, hebben een en ander in beweging gezet. Op initiatief van de Duitse schrijvers Juli Zeh, Eva Menasse, Ilija Trojanow en nog drie andere, uiten 562 auteurs wereldwijd hun bezorgdheid over wat er nog overblijft van onze privacy.

In een opiniestuk dat vandaag verschijnt in kranten als The Guardian, Le Monde, Frankfurter Allgemeine Zeitung, El Pais, De Volkskrant en De Standaard uiten meer dan 500 auteurs wereldwijd hun bezorgdheid over wat er nog overblijft van onze privacy.

De initiatiefnemers eisen onder meer dat iedereen het recht krijgt om te beslissen in welke mate hun persoonlijke gegevens mogen worden verzameld, bewaard en verwerkt, en door wie dat mag gebeuren, samen met het recht om illegaal verzamelde en bewaarde gegevens te laten vernietigen.

De Verenigde Naties zouden volgens de ondertekenaars het centrale belang van de burgerrechten in het digitale tijdperk moeten erkennen en vastleggen in een internationaal verdrag.

Bij de ondertekenaars zijn grote namen als Orhan Pamuk, J.M. Coetzee, Elfriede Jelinek, Günter Grass, Tomas Tranströmer, Umberto Eco, Mona Eltahawy, Daniel Cohn-Bendit, Roddy Doyle, Amos Oz, David Grossman, Paolo Giordano, Chika Unigwe, Jostein Gaarder, Antije Krog, Henning Mankell, Julian Barnes, Ian McEwan, Irvine Welsh, Jennifer Egan, Dave Eggers, George Packer en Tariq Ali.

Uit België ondertekenden onder meer deze auteurs de oproep: Saskia De Coster, Luuk Gruwez, Bart Moeyaert, Elvis Peeters, Walter Van den Broeck, Miriam Van hee, David van Reybroeck, Annelies Verbeke, Roel Verschueren, Rik Torfs, Paul Verhaeghe en Joke van Leeuwen. Ook Abdelkader Benali, Ian Buruma, Arnon Grünberg, Geert Mak en Renate Dorrestein onderschreven het opiniestuk.

Op de middag van 10 december, de eerste dag, werden 5000 handtekeningen verzameld. Om 19:00 uur waren het er al 26.000

Op 11 december werd om 19:00 uur de kaap van 90.000 handtekeningen bereikt en de doelstellingen naar 150.000 bijgesteld

De petitie ondertekenen kan via:

Nederlands: change.org/spionage

Engels: change.org/surveillance

Deutsch: change.org/petitie

Français: change.org/pétition

Bekijk de volledige lijst met alle ondertekenaars

Lees ook: Der Standard, FAZ, The Guardian, De Volkskrant, Huffington Post

Nick Cave sluit zich aan bij het initiatief “Fight against Digital Surveillance

500 écrivains contre la surveillance numérique

Günter Grass, Margaret Atwood and Martin Amis join 562 of the world’s leading authors to demand ‘digital bill of rights’

Reacties uitgeschakeld voor Literaire wereld uit bezorgdheid over gebrek aan privacy

Opgeslagen onder De Standaard, Opinie

Class Action: Erevrederechter en justitiewatcher Jan Nolf legt uit waarom de Heilige Stoel uit de wind werd gezet…

…maar dat voor de bisschoppen en oversten van congregaties nog niet het geval is.

Het in Gent uitgesproken vonnis over de schadeclaims tegen de Heilige Stoel en de bisschoppen valt uiteen in drie hoofdstukken met een verschillend resultaat. Maar er komt alvast een tweede ronde.

Afbeelding

Reacties uitgeschakeld voor Class Action: Erevrederechter en justitiewatcher Jan Nolf legt uit waarom de Heilige Stoel uit de wind werd gezet…

Opgeslagen onder Essays, Opinie

‘We kunnen ook, zoals ik al zei, vergiffenis vragen en vergiffenis geven’

Class Action

“Wie nu geen erkenning kan geven, wie zich verhult achter advocatentrucs,

schendt de Rechten van de Mens. Niets minder.”

(Peter Adriaenssens, september 2010)

Reacties uitgeschakeld voor ‘We kunnen ook, zoals ik al zei, vergiffenis vragen en vergiffenis geven’

Opgeslagen onder Apache Medialab, Opinie